“Ik weet niet wat ik zie!” zegt Gijs uit de Leemwierde die op bezoek is op onze wijkwerkochtend. En als Ton zegt, “Als je het goed organiseert dan kan dat volgend jaar bij jou in de buurt ook!”, zie je hem denken. Die vent is geschoffeld.
Nou, dat zie je Ton niet doen vandaag. Na wat logistiek werk gaat hij op de knieën en begint met het ophalen van de gaten in het fietspad die veroorzaakt zijn door het rooien van bomen in het Vogelbosje.
In de hele wijk zijn mensen bezig. Overal worden hoopjes gemaakt door Leida, Ine, Susan, Margreet, Marion en Marrie van het maaisel van de hagen en het schoffelvuil.
Geschoffeld wordt er door Greet bij Marions Vogelbossie. Langs de haag bij het fietspad zijn Anita en Hester bezig en op het grote veld werken Henk, Winnifred en Camelia. Anton en Nike schonen de border bij hun voor het huis.
Het zwaarste werk is het leeghalen van de border waar de Hoeksteen komt. Struiken uitspitten en schonen van de wortelstok van dat nare en lelijke kweekgras. Daar zijn Bram, Simon, Ruud, Chris, Rene en Bert bezig.
Lappie en ik struinen door de wijk en halen de hoopjes op en voeren dat af. Twee volle karren gaan het Windbos in.
Kom gezellig op de koffie! Aan deze oproep gaven Meintje en Jaap gehoor. Zij vonden het beregezellig om bij de koffie en de soep aanwezig te zijn.
Jaap heeft gewerkt bij de bereden politie in Amsterdam in de roerige jaren zeventig. “Het zou zo maar kunnen dat ik van hem toen een tik op mijn kop heb gehad!” verzucht Simon.
De gastvrijheid bij Louise en Bert is grotesk. Zelfgemaakt gebak bij de koffie en een verrukkelijke soep.
Heb je zin om de volgende keer de rol van gastheer/-vrouw te vertolken laat je dan horen. Ik zat te denken dat als alle vrijwilligers dat een keer doen je één keer in de vier jaar een keer de koffie-/soepverantwoordelijkheid draagt.
Armand is druk bezig hulp te regelen voor het buurtfeest volgende week zaterdag. Alle vrijwilligers zijn uitgenodigd voor een feestje op het grote veld!
Groet,
Paul Weber
Wil Neering
Geweldig de eensgezindheid op de Hoekwierde. En alle medewerkers bedankt voor de gezellige uurtjes, die wij zaterdag op het grote grasveld heben mogen meebeleven. Hoewel ik nog steeds niet snap waaraan wij de uitnodiging te danken hadden. Het was erg leuk om ook eens wat bewoners van de “rode daken” te leren kennen.