Bewoner Henk van Beest op nummer 137 wist niet wat hij zag. Zondag opende hij de deur van zijn werkplaats en tot zijn verbazing vloog daar zomaar een ijsvogel langs hem heen. Hij zag het beestje over zijn dak vliegen in de richting van de gracht.
“Daar moet ik het mijne van hebben” dacht Henk. Hij pakte zijn rollater en ging voor zijn huis eens polshoogte nemen. Hij ontdekte dat het beestje een plekje in de voortuin van 139 bij Rob en Elise had gevonden. “Ik laat dat mooie vogeltje maar met rust” zei hij tegen zijn Tiny.
Volgens Tiny had het wat te maken met al dat gedoe rond de IJsvogelwand. “Waarschijnlijk kan dit exemplaar zijn plekje van vorig jaar niet meer terug vinden …”
Vanmiddag zag Elise het vogeltje nog treurig kijken naar de afgezaagde stobbe. Rob werd erbij geroepen om dit moment te vereeuwigen. Aan het eind van de middag zagen beiden de IJsvogel weer terug op het nieuwe plekje in de bocht van de gracht.
Alles kwam dus goed met dit zeldzame vogeltje (op een verzopen camera na …)! Nu nog wat mooie struiken en bomen in het ‘zwarte gat’ en dan is iedereen weer helemaal blij.
PS. Meneer Van Beest gaf dit ambachtelijke stukje houtsnijwerk en schilderkunst cadeau aan Elise.
Thea vab Beest
Beste Elise en Rob,
Wat heb je een leuk stuk geschreven over de ijsvogel.
Zeker voor mijn schoonouders. Bedankt.
Thea van Beest