Weekjournaal zelfbeheer Hoekwierde eo 2021. Week 6. 8-14 februari

 

Een witte winterse week met sneeuw en ijspret. Minnetje is vandalisme aan de wiebelbrug.

Maandag

IJskoude wind en sneeuw in je gezicht als je naar buiten gaat.

Zowel gisteren als vandaag. Wel mooi. Taxus

en hulst

verdwijnen in de sneeuw. De dinohut op de open plek is een mooie schuilplek.

De Plek is een plaatje.

De wadi vormt ook een  wintersport beeld.

Evenals de beek.

Gracht,

en het KWAM

Marlies en Greet zoeken de luwte van de vogelkijkhut. Eens zien wat er bij dit weer nog vliegt en fladdert. Nou, dat is niet mis. Marlies; ‘Nadat wij  sneeuw hebben geruimd en voer hebben gestrooid, hebben  we onszelf met koffie in de hut geïnstalleerd.

We hebben een uur lang in de hut gezeten en volop genoten van de vogels die  kwamen eten. De volgende  vogels hebben we gezien:

Merel                                  :              man 9   vrouw   4

Roodborst                          :              2

Koolmees                           :              3

Pimpelmees                      :              1

Vink                                      :              man 7   vrouw 6

Koperwiek                         :              1

Heggenmus                       :              1

Spreeuw                             :              13

Staartmees                        :              1

Grote bonte specht       :              man 1   vrouw 1

Groenling                           :              man 6

Ekster                                  :              2

Turkse tortel                     :              1

Zwarte kraai                      :              4

Appelvink                           :              1

En circa 10 laag overvliegende kramsvogels.

Lap loopt als een sneeuwpop de grote afvalbak ronde. “Had ik niet verwacht, maar ik heb nog een zak vol met afval”, zegt hij na afloop voldaan. Arjen kan er geen genoeg van krijgen. Vogels die blauwbekken,

zwammen in de kou,

vechtende sneeuwklokjes

en Levien kunst.

De clematis geniet dat hij even kan onderduiken. Bang als ze is dat ook in deze omstandigheden zij moet vrezen voor de clematis brigade.

Ondanks de snijdende wind is het razend druk op de dijk , onvoorstelbaar , tientallen kinderen, ouders en grootouders hebben sneeuwpret. Dijk op en dijk af met sleetjes maar ook met snowboards.

Een enkel verveelt zich en gaat klieren. Zullen wij de wiebelbrug weer kapot maken? . En ja, ook bij vorst kun je de touwen doorbranden. Leuk hè. Lachen!

Met De vorige reparatie in december zijn wij uren bezig geweest. Als je langs loopt, wil je dan ook een oogje in het zeil houden? Wij besluiten om ook nu niet direct te repareren maar ter lering de boel even zo te laten. Aanschouwelijk onderwijs. Wij vragen ons zelf af of repareren sowieso zin heeft als de betreffende vandaal niet bekend is. Voor die gast/gasten is het een spelletje.

Dinsdag

Vandaag hebben wij er een zonnetje bij. De wind is gaan liggen . Wat een feest. Spooronderzoek.

De plek in de sneeuw, wat een juweel.

Vraag van de week. Welke vogel zit daar op welke struik. Dus 2 antwoorden svp naar weberlaurent@kpnmail.nl

Veel houtsnippen en ijsvogels worden er gezien. Ze zijn fotogeniek maar komen niet zo makkelijk voor de lens.

Een projectje natuur en milieueducatie in het tiny forest. Dat is de reden voor Michelle, tweede jaars studente Aeres en de vertegenwoordiger van een groepje van 4 studenten  om naar het Krachtbosje te komen. Carol verzorgt de aftrap. Ik kop hem in. Johan maakt een foto als bewijs dat wij hier waren.

Woensdag

De laatste bijdragen aan het jaarverslag van Els, Paula en Mike lever ik in bij Decia voor de finishing touch. Nu is het verslag bijna klaar.

Mike heeft een bordje gemaakt en hangt het op de plaats delict.

Ik doe aangifte van vernieling. De wijkagenten zijn door omstandigheden niet in de gelegenheid om poolshoogte te komen nemen.

Op de dijk nabij de kruising met de Blikveldweg is het razend druk met uitzinnige wintersporters. Met de kleinkinderen verkennen wij de kwelbeek op de schaats.

Donderdag

De pinda’s van de vogelvoederplek in de tuin van Carol worden telkens geroofd. Wat zou dat toch zijn? .Mbv een wildcamera wordt het raadsel onthuld.

Carol; “Bij deze even een selectie van de 80 plaatjes die de wildcamera heeft genomen afgelopen nacht. De vraag was: wie eet er de pinda’s op in de nacht, een hongerige buur of…?

Om 2.55 uur kwam hij aanlopen, let op pinda netje is nog vol; vervolgens was hij even uit beeld want de pinda’s waren waarschijnlijk hoofdzakelijk op de grond gevallen.

3.10 uur: wel alles opeten, ook onder de voederplankje

3.12 uur: ja en erop natuurlijk

3.14 uur: met zulke tanden krijg je zo’n lullig netje wel door gebeten!

3.24 uur: mooie staart

3.27 uur: die laatste pinda’s moeten er ook uit natuurlijk, hap!

5.48 uur: hij heeft een ommetje gemaakt, maar even voor de zekerheid terug gekomen, het was toch wel echt op?”

Ik heb een telefoon gesprek met de nieuwe wijkagent. De Plek zal extra aandacht krijgen. Aldaar nemen Johan en Martin tijdens de grote afvalbakkenronde een sleetje en plastic bootje mee. “Weer zo een voorbeeld van, laat niet als dank voor het aangenaam verpozen……………”, zegt Johan. De mannen constateren dat de nieuwe afvalbak nabij de brug al half vol zit. Dat bespaart een hoop raapwerk!

Vrijdag

Ik heb een gesprek  met Jullian en Justin, tweede jaars HBO Aeres studenten. Zij gaan lessen voor lagere scholen van het waterleven maken. Jullian en Justin komen van ver en de trein is niet stipt. 2 uur heen en twee uur terug , dat hebben de twee over voor een uurtje op de plek. “Wij hebben het er graag voor over“, zeggen de twee enthousiast. “Wij hebben er zin in. En het was een leuk uitje in een tijd dat wij thuis opgesloten zitten.”

Lap controleert de afvalbakken. “Zo, dat is duidelijke minder dan normaal”, zegt hij . Niet wetende dat gisteren Johan en Martin langs zijn geweest. “Zullen wij de ijsvogelwand gaan schonen”, vraagt hij. “Leuk”. Even later steken, knippen en harken  Lap, Mike en ik  dat het een lieve lust is.

“Nog een dingetje”, zegt Lap, “voor de wand moet er van Greet een wak komen’.” Waarom dan?”.” Nou ijsvogels houden niet van ijs. Zij moeten voedsel uit het open water kunnen vissen. Wie begint”. “Bedoel je zoiets Lap?”.

“Neen dat is een te klein gaatje”. “Oké dan breek ik het wak nog wat verder open. Ik snap niet dat Greet dit niet zelf voor haar vogeltjes doet.”

Met Mike overleg ik nog even over het jaarverslag.

Arjen blijft knippen. Foto’s met een hoog rara gehalte. Maar ja, de vraag van de week is al gesteld.

Zaterdag.

Ine en ik bezoeken de ijsvloeren van de kwelbeek, in Overgooi en het Kromslootpark. Vooral in het Kromslootpark kun je bijna over de hoofden lopen. Ook over de verdronken en ingevroren vos. Je ziet dat een ieder geniet van de omstandigheden en het ontsnappen aan dat vervelende corona keurslijf. Gewoon, genieten, heerlijk.

Arjen loopt ook rond en ziet dat de vogels het moeilijk hebben. De vogels die de kou overleven

verbruiken zo min mogelijk energie of proberen nog wat eten bij elkaar te sprokkelen.

Hoogtijdagen voor de predator. Na een voedzame maaltijd is het heerlijk luieren in een een zalig zonnetje.

Arjen loopt naar de dijk en ziet dat er zwart ijs ligt op het Gooimeer.

Daar waar het water open is ontstaat ijskunst.

Op het surfstrandje de confrontatie tussen tropisch en Siberisch.  Nog meer ijskunst aldaar om de hoek.