EZH weekjournaal van week 47. 19-25 november 2018.

Maandag

Tegen drieën verzamelt zich een heus plantteam bij de kwelbeek. Johan, Greet, Lap, Brammetje, Lars en ik. In de kruiwagen zitten een grote walnootboom , scheppen en een grondboor. Greet heeft de plantplek gemarkeerd. Als gekken beginnen wij te graven.

“Goede grond voor de boom”, constateren wij. “Greet wat ben je stil.” ”Ik mijmer over hoe het over een paar jaar hier zal zijn. Een mooie noot met daaronder een bankje. Moet je kijken wat een uitzicht.” Dat uitzicht is nu anders. Wij zien een stevige bui aankomen. “Zullen wij nog een boom gaan planten.” “Jaaaa, leuk”. En daar gaat de colonne richting “de plek” met nu in de kruiwagen een metasequoia.

Ook hier het ritueel, graven, boom inrollen, gaasnet doorknippen en liefderijk toespreken en afdekken. Voor de meta zoekt Johan naar een geschikte steunpaal. Een kromme es wordt afgewezen, evenals een te korte essen tak. Een belegen riltak breekt spontaan. Wat nu te doen?. “Ik weet nog een allenige paal in het bos. Wie weet is dat wat.” En ja, die paal is stevig genoeg om meta te steunen. Na vanmiddag zijn wij twee markante bomen rijker. Over de metasequoia zegt wikipedia; De watercipres of Chinese mammoetboom (Metasequoia glyptostroboides) is een bladverliezende naaldboom die tegenwoordig meestal ingedeeld wordt in de cipresfamilie (Cupressaceae).

Ze wordt gezien als levend fossiel. De soort kwam voor de laatste ijstijd vrij algemeen voor in Oost-Azië (Japan, Korea en China). In het Tertiair kwam het geslacht Metasequoia algemeen voor op het noordelijk halfrond zoals fossielen aantonen. Nu is de boom alleen nog in het wild te vinden in Centraal-China in een gesloten vallei in het Shui-Hsa-Pal-dal en in de provincie Hubei. Vanaf 1960 is de watercipres door kwekers massaal vermeerderd door stekken en zaaien.

Dinsdag

Morgen gaat er voor het krachtbossie gespit worden. Johan pakt de kans om voor dat werk nog even ongestoord te gaan rillen.

Anarchie binnen de maaiploeg. Vorige week melde ik de laatste maaironde. Vandaag is Rob op de kubota geklommen en heeft voor de enige echte aller aller laatste maai ronde gezorgd. Geknipt en geschoren de winter in. “Hoezo Rob, wat bezielde je?” Rob; “nou, ik vond het onze maaiploeg onwaardig om met het beeld van vanochtend het jaar af te sluiten. Daar komt bij dat ik nog een maaidienst schuldje had te vereffenen met mijn maaiploeg leden. Zij hebben mij geholpen toen ik dit jaar door een klein lichamelijk ongemak niet kon maaien.”

Arjen heeft zijn schoen gezet en zingt. zie de ………………….

Woensdag

Het losspitten van krachtbossie grond staat vandaag op het programma. Het is lang wachten voor Carol en Jos. Hubert verschijnt pas om 1600 uur met een spitmachine. De bovenlaag van het krachtbossie areaal wordt in een poep en een scheet los gespit. Tim, Carol, Jos en ik storten zich als meeuwen op de grond. Alle wortelstokken van het riet moeten er uit. Zaterdag kunnen liefhebbers verder gaan.

Ter voorbereiding van de WWO snoei ik een deel van de rosa rugosa haag langs de woongroep.

Arjen ziet voor ons nog enkele herfstbeelden.

Donderdag

Een groep van meer dan van 30 eerste jaars Areres studenten zijn op bezoek. Om inspiratie op te doen. Greet, Rob, Lap, Bram, Johan, Martin en ik halen ze op bij de Hoekbrug

alwaar wij in groepjes de wijk doortrekken.

Jeetje , wat valt er veel te vertellen over wat wij de voorbije jaren bereikt hebben.

Lap en Martin lopen rondje door de wijk. Lap; ‘Wandelpaaltje gevonden en herplaatst en zwerfvuil uit de gracht gehaald.”

Vrijdag

Rob spreekt vanmiddag iemand van de Kunstwacht . Er worden foto’s maken en de maten van het KWAM worden opgemeten. Rob; “Op hun site zag ik ons kunstwerk nog niet staan. Dus misschien???????”

De woongroep heeft een filmpje gemaakt en stelt zich aan ons voor.

//youtu.be/ZCQzD86HHFs?fbclid=IwAR1ZdRfIIxpuyN4bYSNSvq-ToDn4kRn_J-3s0AYpLJmpGb3JIlk5eXZPK_c

Bert had het fototoestel in de hand op het moment dat de buur(t) reiger zijn slag slaat.

De meeste van jullie weten dat er in de buurt van het bankje bij de dijk een kerkuilenkast hangt. Allan Liosi van de kerkuilenwerkgroep Flevoland controleert elk jaar de kerkuilenkasten in zuidelijk Flevoland, inclusief die in het Knarbos en omgeving. En dat levert soms mooie verhalen op. Lees meer Ik zag in het voorjaar hitsige holenduiven rond de kast. Bij ons heeft 100% zeker geen kerkuil gezeten.

Ook Arjen concentreert zich vandaag op kleine en grote vogeltjes.

Zaterdag

De WWO van 24 november 2018 is een groot succes. De 33 deelnemers weten zich te wapenen tegen de waterkou door snoeihard te zagen, schroeven rillen, maaien , ruimen en te harken. De beloning door Rob en Ursel is warm en welkom.