EZH tropenweek journaal. Week 29. 18-24 juli 2016.

Maandag

Paaltjes inspecteur Lap hoorde van verdwenen paaltjes in de Velden. Bij inspectie blijkt dat het gras aldaar voorzien is van Russische doping. Ook de gemeente is gedrogeerd bezig. Daags na de melding door Lap is de betonpaal bij Frank voor de deur weer rechtgezet.

Dinsdag

Ik tref Rob op zijn stekkie langs de gracht. “Nog wat gevangen Rob?”, vraag ik. “Ja, lekker veel  rietvoorn”.  “Die bewaar je vast een zeker voor de kwelbeek, toch?”. “Neen, ik heb ze terug gegooid.” Rob krijgt een emmer met het opschrift” riet voorn voor de kwelbeek”. Later komt hij trots vertellen dat de eerst 5 ruisvoorns door hem zijn uitgezet en dat hij van plan is met dit nieuwe goede doel voorlopig door te gaan. Tien jdeb’ers hebben een vermakelijk avondje.

Yvonne sproeit eerst de verhitte gemoederen nat en vervolgens de smachtende plantjes.

Woensdag

In de vroege ochtend zie ik de reiger het ene glinsterende dingetje na het andere dingetje oppikken.Het beest lacht zich suf.

Zijn dat die lekkere visjes van Rob? En maait dat beest het kostelijke gras voor de voeten van de ijsvogel weg? Over gras gesproken. Het is vandaag de eerste maaidag van de nieuwe ploeg van dienst. Jan, Ad en ik. Na een instructie van maaibaas Bram over de begeleiding van onze senior maaimachine gaat Ad naar het buiten gebied met de kubota. Jan en ik volgen zijn route met de bosmaaier. Rob en Bram vertrekken gelijktijdig met het HB water.

Daar lusten de planten wel pap van. Het is vandaag over de dertig graden. Gelijktijdig komen wij aan het eind van de ochtend weer op het thuishonk. Bram en Rob helpen onmiddellijk met het plakken van een lekke voorband.

Nicolette zie ik over de orchideeën op de weide gebogen en zij vraagt mij of ik weet welke orchis zij daar heeft waargenomen.

Wij voelen ons daar in die weide bekeken.

Ik duik in de boeken en ontdek gelijkenis met een bijzonder zeldzame soort en informeer de stadsecoloog.

Donderdag

Arjen en ik lopen een foto ronde langs de beek. Ik maai stukken riet weg.

Met Ouwe maak ik later op de dag een ronde langs de beek. Hij is een paar maanden niet geweest en staat versteld van de metamorfose dat het gebied heeft ondergaan.

Arjen is druk in de bos border en de omgeving daarvan.

Kwelbekers van de avond zijn Ineke, Corrine, Greet  Hester, Ineke, Yvonne, Henk, Lap ,Mike en Ruud. Riet steken , riet schoffelen en riet  bijeenharken. Dat is het motto van de avond. De rietzangers zien het werk met lede ogen aan. De avond kent tropische dimensies. Rolly zorgt voor verkoeling door  ijsjes uit te delen.

Na afloop zijn er bij Hester en Greet kersen uit Limburg en abrikozen uit de Hoekwierde. Wat een zomeravond! Na de kwekkenbonen is het gekwek niet voor herhaling vatbaar.

Vrijdag

Ton Eggenhuizen, de stadecoloog,  komt kijken naar de vondst van Nicolette. Met een loepje kijkt hij inspannend naar het derde lipje van links.

“Ik twijfel”, zegt hij.” Die hele gele zou een andere soort kunnen zijn. Maar die andere zijn echt heel lichte wespenorchissen. Op zich verwonderlijk want je verwacht hier niet direct wespenorchissen. Maar de vele zon hier verklaart veel. “Tja, er staat maar  een  zo een  licht exemplaar  en die is uitgebloeid dus niet meer te determineren”. Volgend jaar opnieuw kijken en dan weten wij het zeker of hier in het veldje een 5^e orchidee soort groeit. Later op de dag komt Ton terug op zijn bezoek. “van de planten in (redelijk) volle bloei is duidelijk dat het om brede wespenorchis gaat. Heel breed blad, papierachtig aanvoelend, in de bloem het onderscheidend snaveltje zichtbaar, knoppen puntig. Ze zijn idd wel bleek maar brede wespenorchis is erg variabel en waarschijnlijk is het de groeiplaats (in volle zon) waardoor ze bleker eruit zien zoals we de exemplaren in het bos kennen.  Van één plant waren de bloemen aangevreten waardoor de beoordeling van het belangrijkste kenmerk (snaveltje) niet mogelijk was. Ook een bleke plant en juist smal blad. Dat blad lijkt een aanwijzing voor de geelgroene. Punt is wel dat de paar knopjes in top nog steeds erg puntig waren. Als er niet zo veel brede wespenorchissen omheen stonden, had ik wel serieuze zorgen gemaakt. Nu denk ik nog steeds dat het een brede wespenorchis is, maar dan een heel armetierige plant.

Verder nog een nieuw bladmineerdertje voor Flevoland in het bos gevonden op de hop: Agromiza flaviceps.” 

Dus, wat blijkt , het onderzoekje naar de orchidee Nicolette ssp heeft een eerste vondst van een hop mineerder opgeleverd! Dat gaat dus een heeeeel speciaal biertje opleveren!

In de middag breng ik met Mike 6 zakken vol met maaisel naar de stort. De rest zullen wij volgende week afvoeren. Op verzoek van Y&H snoei ik hun border wat er gesnoeid moet worden. Zij doen de rest. De gemeente zet deze week voor de tweede keer zijn beste beentje voor door de klappaal in de Nicolette Allee te repareren. Lap leegt hier de afvalbak. Die is wekelijks vol.

In de avond is het de tweede jutavond bij Marina Muiderzand met drie ontiegelijk sterke vrouwen. Regien, Hester en Greet. Je moet ze zien zwaaien met stootijzers en koevoeten. Het zwaarste hout moet er aan geloven.

De mannen zijn Arjen , Bert, Mike, Ruud, Lap en ik. Ronde 1 is met z’n allen op de apenrots zoeken naar bruikbaar hout.

Dan is het verder uitsorteren, bewerken en vervoer klaar maken.

Arjen zaagt op maat en de anderen trekken slepen en sjorren .

Vervolgens laden op de kar en afvoer naar het Krachtveld. Bij de tweede en laatste vracht staat Mini ons op te wachten met een drankje. Een geweldig welkom en een fraaie afronding van onze tweede jutmanifestatie. En natuurlijk dank aan Marina Muiderzand.

Zaterdag

Arjen heeft uren doorgebracht bij de kwelbeek en heeft bijzonder tafereeltjes vast gelegd. In de aanloop van de olympische spelen wordt door de juffers en de libellen intense oefeningen uitgevoerd. Met en zonder publiek. Acrobatiek voor het nageslacht.

Zondag

Er zwommen de voorbije week jonge eendjes met moeder in de kwelbeek. Soepeenden , volgens Greet.

Maryse heeft de jonge eendjes ook een aantal keren waargenomen. Niet alleen in de kwelbeek maar ook in de gracht. En volgens Maryse zijn het ware duikers. Ze gaan van kwelbeek naar gracht niet over land maar door een 20 meter lange duiker. Niks soepeenden, het zijn kwelduik eenden. Alleen ligt er vlak bij de duiker een snoek op de loer. Elke dag is er een eendje minder.

Ik verzamel zaad van de ratelaar en de salie en strooi dat uit op de oevers van de kwelbeek. Ik kom Guido en Eva tegen ,die geven de door het geplante rode beuk water. Greet heeft vandaag een zingende Kleine Karekiet in het riet aangetroffen.

Volgende week is er op zaterdag 30 juli de wwo van juli. Met veel werk in de borders, het bos en bij de beek. Dus reserveer in je agenda. En wie heeft er zin om voor  de soep van de dag te zorgen.