Maandag
Rob en Bram kwasten de eerste lagen verf op de til. Een leuk werkje want de til wordt steeds mooier. Er zijn al onderhandelingen gestart met het nationale til museum.
Dinsdag
Lap loopt rondjes. Eerst leegt hij de afvalbakken ,dan loopt hij een paar rondjes heel erg zen te doen rond Marions vogelbossie en tot slot loopt hij savonds een rondje lantaarnpalen. En ja, “ze branden allemaal’, constateert Lap.
Reanimatie herhaal oefening in de avond. In strak een uur worden onze vaardigheden weer opgefrist en krijgen wij te horen dat het protocol in januari is aangepast. Eerder 112 bellen is nu het parool.
Twee Annie’s lagen in een veilige omgeving. Maar daar is dan ook alles mee gezegd. Hulde voor alle zwoegers.
Magda en Arjen, hartelijke dank voor een genoeglijk en leerzaam uurtje.
Woensdag
De laatste dag van Greets vogelcursus. Greet;” Hallo allemaal. Het was woensdag weer een mooie dag zonder regen! Dank voor de overzichtjes en aanvullingen van wat we hebben gezien. Met het zien van de Blauwe reiger, ja hij kwam echt even uit de tuin van Decia. (Haar vijver is al bijna leeggegeten door dat beest!) en een mooie Koperwiek hebben we tijdens de cursus totaal 40 soorten gezien. We zagen een paar Zanglijsters die prachtig aan het zingen waren, een Spreeuw die het nieuw gehakte gat in een boom van de Grote Bonte Specht in bezit nam. We zijn benieuwd wie hier uiteindelijk gaat broeden dit jaar. Mooie Kepen, Spechten, Vinken, Mussen en Groenlingen en Sijsjes. Zeer veel Merels en zingende Heggenmussen. Bij de toekomstige observatie hut werd het eerste zoogdier gespot, een dode Bosmuis. Dat zie je aan z’n lange staart! De Blauwe Reiger werd door Margreet mooi op de foto gezet.
Aan het eind van de rondwandeling gingen we in ganzenpas Camelia ophalen om samen nog even na te praten en verder te vogelen achter de ramen. Dat leunstoelvogelen bevalt ook best, zeker als er zulke lekkere cake bij is die Marlies en Camelia hadden meegenomen. Het was een geslaagde cursus, en zeker voor herhaling vatbaar. Wellicht dat ik iets in het late voorjaar organiseer, dan zijn alle broedvogels binnen. Ik houd jullie op de hoogte. Hartelijke groet”
Afscheid van Stan in de pipo vindt plaats in aanwezigheid van bijna alle begeleiders. Wat is de tijd gevlogen ( 7 weken) en hoe groot was de praxis shock voor Stan. Zo lang van school en zo lang in een andere omgeving. Over en weer danken Stan en begeleiders elkaar.
Belangrijk ondergronds werk voor de TILLIES. Je ziet er straks niets meer van. Maar een solide fundering is het halve werk. In een uur gebeurde er veel. Een zware rups kraan stond al op ons te wachten. Opa Jan , de machinist,
voelde zich meteen thuis bij die ander opa’s en oma. Even graven en uittesten hoe die platen het meest nauwkeurig te manoeuvreren zijn.
Dat heb je zo in het snotje. Maar die platen over die vier stekeinden krijgen dat is mm werk dat de grootste precisie en kraanvaardigheid eist.
Opa Jan, je bent geslaagd. En niet een keer. Maar twee keer!
Trots maken de TILLIES na afloop een dansje.
En dank aan de hulp van vandaag.
Na een paar keer diep ademhalen gaan de mannen verder. Het aanstorten van de stekeinden moet deze middag nog gebeuren. En weet je, ook dat lukt.
Leida, Paula, Martin, Ton en ik zijn in de avond bij elkaar om te praten over het motie proces inzake de windbosflat .Wij spreken af in overleg te gaan met Ymere en daarna te zoeken naar een overleg met perspectief tussen Ymere, Gemeente en ons. Als dat overleg resultaten brengt dan informeren wij buurt en sponsoren.
Donderdag
De TILLIES zijn niet te stoppen. Vandaag maken zij een bekisting rond de stekeinden en storten een poer op de stelcon platen fundering. Eerst wordt er een solide! bekisting gemaakt.
Dan gaat de wapening er in. “Start de molen maar”, klinkt het dan.
Mogelijk gemaakt door nachtelijke arbeid van WW. Een aantal keren kan het wieltje gedraaid worden. Tot slot kan de trilnaald het werkje afronden.
Geen mollen in het beton. Die zoeken maar een ander plekje. Ruimte genoeg. Even verderop zie je opa Jan bezig met het nieuwe talud en zoeken de meeuwen naar een maaltje in de geroerde grond. Deze plek laat je moeilijk los. Trekker en kar zijn niet vooruit te branden in de natte vette blubber. Het thuis komen vergt net zo veel tijd als het storten van de poer.
Vrijdag
Bijna de gehele dag regen. Geen activiteiten buiten de deur.
Zaterdag
“Komt er hier een zendmast te staan?” wordt er gevraagd als ik bij de poer sta. Na mijn uitleg volgt verbazing en bewondering voor de TILLIES. “Wij zullen duimen voor de zwaluwen dat zij deze mooie plek weten te vinden”. Even later komt Ton om de bekisting te verwijderen.
En is de poer ontbloot. Zonder champagne!
Dinsdag is er een informatie bijeenkomst over de kansen om natuurwaarden van de kwelsloot fors te vergroten. En daarmee de afbraak van de natuur in de Laren te compenseren. Je bent van harte welkom om 2000 uur inde huiskamer van de woongroep.
Geef een reactie